برای پسرم می نویسم

مرد کوچک من

مامان به فدای قد و بالات

تو قرار است مرد خوبی شوی

قوی و مهربان

صدایت پر جذبه باشد اما نه بلند

اینکه باید گلیم خود را از آب بکشی بیرون و مهم تر

اینکه باید تکیه گاه باشی عزیز دل مامان

اول تکیه گاه خودت و بعد عشقت

عشق چیز عجیبی است  حسی است مثل موقع هایی که صدایم می کنی  

مامان

و من می گویم ((جان مامان))

و به همین مقدسی است

عاشقی را کم کم خودم یادت می دهم

خودم عادتت می دهم به گفتن ( دوستت دارم)

گل خریدن

قدم زدن

غافلگیر کردن

عجله نکن برای بزرگ شدن

وقتش که برسد تو هم بزرگ می شوی

و گرفتار

تمام عشقم در تو خلاصه می شود.....

تو جان منی

جان مامان

الان که این متن را می نویسم تو خوابی   و من قطرات اشک بر گونه هایم جاری

کورشم مادر شدم تا تو عاشق شوی تا زنی دیگر خوشبخت شود .علت حضور من در دنیا شاید همین باشد .من تمام روحم را وقف تو می کنم  عزیز مادر شاید همین در کارنامه اعمال من  نزد پروردگارم کافی باشد